Pudło rezonansowe złożone z dwóch, lekko wygiętych płyt. Wierzchnia z drewna świerkowego, zaś dolna i boczki z jaworowego. Instrument posiada podbródek. Oryginalne struny metalowe.

Instrument w całości wykonany tradycyjną techniką lutniczą, co gwarantuje najlepszą jakość produktu. Obecnie instrumenty coraz częściej wykonywane są maszynowo.

Stan zachowania jak na zdjęciu. W górnej płycie dwa pęknięcia drewna.

Skrzypce posiadają również walory estetyczne i dekoracyjne. Klasyczny kształt, wcięcie w pudle rezonansowym, symetria to główne atuty pięknego instrumentu.

HISTORIA
Ogromna popularność skrzypiec przypada na okres baroku, czyli na wiek XVII i pierwszą połowę XVIII. Skrzypce barokowe wyróżniała nieco inna budowa – miały płaski i krótki gryf, krótszą szyjkę, struny z jelit zwierzęcych i nie posiadały podbródka. W tym okresie skrzypce produkowano głównie we włoskich, francuskich i niemieckich zakładach lutniczych. W Polsce również działały wybitne rody zajmujące się lutnictwem – ród Dankwartów i Grobliczów.
 
Najsłynniejszym budowniczym skrzypiec jest Antonio Stradivari. Wytworzył on ponad 1000 egzemplarzy, z których wiele zachowało się do czasów obecnych. Skrzypce Stradivariego są przedmiotem pożądania kolekcjonerów i instrumentalistów.